من از خورشید تقلید می کنم که به ابرهای تیره اجازه می دهد زیبائیِ او را در زیر هوای مه آلود بپوشانند تا وقتی باز میل به خودنمایی می کند از پسِ ابرهای زشت و ناپاک و بخارهای وهم انگیز که نفَسِ او را تنگ کرده اند با جلوه ای تازه بدرخشد و همگان را به شگفت آورد.
تعبیری به غایت زیبا از آدمی آنگاه که به خویش راهی یابد