شعری سروده دکتر ویدا احمدی با نام قلمی دانا کامران
با عنوان سوغات فردایی
منم تاریک اینجایی تویی خورشید آنجایی
من از تاریک می ترسم بیا سوغات فردایی
من و این کودکی های پر از ادراک آغوشت
تو و گهواره خواب و ترنم های لالایی
نمی دانم که چشمانت به استدلال که خفتند
نه با عرفان صدرایی نه با برهان سینایی
هنوزم چشم در راه عبور عشق تو مانده
هزاران چشم نور آمیز این گردون مینایی
ببین زیبای من خورشید پشت ابر پنهان است
بیا تا شب بمیرد باز ای صبح اهورایی
به جان سهروردی من غریبم تشنه نورم
رهایم کن از این بیگانه تاریک غوغایی
دریافت
مدت زمان: 24 ثانیه
اشاره من در این شعر به سه مرحله دانش کیمیاگری است برای تبدیل فلز پست به طلا یعنی:
سیاهی
سفیدی
سرخی
که مهمترین و زیباترین وجه چنین رویدادی زمانی است که وجود آدمی تبدیل به طلا شود.
پیش از این در همین سایت مکرر در این باره نوشته ام.